Hugleiðing um viðhorf til kvenna

Þá er ég nú bara komin í sveitina og því dottin aðeins út úr umræðunni á meðan. Hér erum við nefnilega svo afskekkt að það næst ekkert útvarp nema á langbylgju, pósturinn kemur einu sinni í viku og með honum blöð vikunnar (nýjasta blaðið er samt alltaf frá deginum áður), myndin í sjónvarpinu á það til að verða óskýr og síminn að detta út. Auðvitað næst ekkert GSM samband en internetið er komið hingað, nema það er ekki möguleiki á ADSL heldur bara ISDN sem er svo hægt að það þarf sérstaka túrbóstillingu þar sem notað er upphringisamband til að ná í flestar síður. Þetta er því mín afsökun fyrir að skrifa ekki mikið þessa dagana.

Síðasti pistillinn minn fór út í umræður um það hversu "gott" við einstæðu foreldrarnir höfum það á barnabótunum okkar. Það kom málinu bara ekkert við. Það sem ég vildi segja með þessu var að þar sem við erum eina fyrirvinna fjölskyldunnar fáum við réttmætan afslátt fyrir dvöl barna okkar á leikskólanum. Þegar börnin verða 6 ára og fara í grunnskóla (sem er skylda) hækka fjárútlát okkar vegna þeirra um rúm 36%, þar sem afslátturinn hefur verið tekinn af okkur, á meðan þau lækka um tæp 10% fyrir tvo einstaklinga með barn. Það gerir fjárhagsstöðu okkar veikari en foreldra í sambúð og félagslega stöðu barna okkar verri en þeirra sem eiga tvo foreldra. Það verður nefnilega alltaf dýrara og dýrara að eiga börn eftir því sem þau eldast, ef einhver skyldi ekki hafa tekið eftir því. Þetta bitnar því fyrst og fremst á börnunum. Og ÞAÐ er óréttlátt.

Ég hef það stundum á tilfinningunni að það sé ráðist svona á einstæða foreldra vegna þess að þeir eru að miklum meirihluta konur. Sumir karlmenn (sérstaklega) virðast ekki geta þolað það að konur komist áfram af sjálfsdáðum. Eða er það eitthvað annað sem drífur þá áfram í að rakka niður allt sem konum verður ágengt í réttlætisátt? Eru þeir kannski með minnimáttarkennd? Hver veit hvað það er, en hafið þið hugsað út í hversu mörg neikvæð orð eru til yfir konur og hversu fá eru til yfir karla? Ég ætla ekki að telja upp þessi orð hér, enda hæfa þau ekki öll viðkvæmum sálum, en tvö orð vil ég minnast á og það eru orðin "bjargvættur" og "óvættur". Bæði orðin eru upprunalega kvenkynsorð en af einhverjum ástæðum er "bjargvættur" nánast alltaf notað í karlkyni (bjargvætturinn, um bjargvættinn) en "óvættur" í kvenkyni (óvætturin, um óvættina). Endurspeglar þetta kannski viðhorfið í samfélaginu til kvenna enn þann dag í dag? Ég bara spyr...

Athugasemdir

[Laufey Ólafsdóttir, 7.4.2007 kl. 03:50]

Ég hef einmitt verið að skoða þetta mikið að undanförnu og ég get ekki betur séð en að vissir karlmenn séu fúsari til að gagnrýna skrif kvenna en skrif karla og ef þeir gagnrýna skrif karla er nálgunin svo allt önnur. Ég hef sérstaklega tekið eftir þessu í athugasemdakerfinu hér á blogginu. Konum er þá einnig úthúðað fyrir að eyða athugasemdum sem þeim líkar ekki og eru þær þá sakaðar um að hefta málfrelsi viðkomandi eins og þetta sé ekki hennar síða sem hún sjálf má ráða hvað birtist á. Þetta finnst mér ákaflega undarleg hegðun. Álíka undarleg og kalla okkur heimtufrekar að vilja allt skipt 50/50 í þjóðfélaginu. Vilja þeir ekki flestir gera sameiginlega forsjá að meginreglu við skilnað? Fá jafnlangt feðraorlof og við höfum mæðraorlof? Nei við erum náttúrlega bara frekjur. Af hverju er það annars kvenkyns orð?

[Hans Jörgen Hansen, 10.4.2007 kl. 15:33]

Held að allir ættu að geta tekið að ofan hattin fyrir einstæðum foreldrum, það er að mínu mati ótrúlegt þrekvirki að koma einstaklingi eða einstaklingum til manns í þessu samfélagi sem við lifum í. Og þá sérstaklega að gera það eins síns liðs. 

Þeir sem telja það að einstæðir foreldrar séu betur fjárhagslegastæðir en aðrir vita greinilega ekkert um hvað þeir eru að tala!!!

[Þuríður Björg Þorgrímsdóttir, 10.4.2007 kl. 17:53]

Þú talar eins og þú hafir reynt þetta á eigin skinni og vitir um hvað þú ert að tala, Hans . Það mættu fleiri gera það sem skrifa athugasemdir um málefni einstæðra foreldra. Takk fyrir stuðninginn!!