Ríkisstjórnin kynnti um daginn nokkrar aðgerðir sem eiga að hjálpa okkur lýðnum að lifa af þá erfiðu tíma sem framundan eru. Ég hef á tilfinningunni að megnið af þeim sé runnið undan rifjum Jóhönnu Sigurðardóttur, þeirrar góðu konu. Eitt af því var að fresta verðbótum svo greiðslubyrðin lækki hjá húsnæðiseigendum. En betur má ef duga skal, því sú aðgerð er bara til þess fallin að lengja í hengingarólinni. Við þurfum á endanum að borga þessar ranglátu verðbætur.

Hvernig væri t.d. að endurskipuleggja vaxtabæturnar þannig að fólk fari aftur að fá þær? Ég fékk vaxtabætur hér áður fyrr. Alveg slatta. Ég á við að mig munaði um þær. En svo hættu þær að berast. Ef ég hefði hins vegar verið í sambúð eða hjónabandi þá hefði ég fengið eitthvað áfram. Ég vil bara vinsamlegast benda ráðamönnum á það að einstæð móðir (eða faðir) þarf alveg jafn stórt húsnæði og hjón með jafnmörg börn, en hvar er réttlætið í því að fjölskylda hjónanna fái vaxtabætur en ekki þeirrar einstæðu (þess einstæða), sem þó hefur aðeins eina fyrirvinnu á heimilinu og þar af leiðandi lægri tekjur? Þetta er ekkert annað en mismunun.

Önnur hugmynd er að endurskoða aftur fasteignagjöldin. Þau voru endurskoðuð þegar húsnæðisverð rauk upp úr öllu valdi. Nú fer það að lækka aftur, óhjákvæmilega, og þá legg ég til að fasteignamatið verði lækkað aftur í samræmi við það. Það væri sanngjarnt.

Að lokum legg ég til að 10-11 fari úr fjósinu á Barónsstíg og það verði gert að fjósi aftur. Hægt væri að vera með slatta af kúm og nokkur naut, breyta bílastæðinu í engi og þá geta kýrnar gengið úti á sumrin. Svo væri hægt að fara á staðinn með mjókurbrúsa eða -flösku og kaupa sér nýja mjólk, ófitusprengda og ógerilsneydda. Svo ekki sé talað um hvað börnin okkar græða mikið á því að hafa tækifæri til að umgangast nautgripi og sjá með eigin augum hvaðan mjólkin kemur.

Rosalega er ég orðin leið á fréttum um efnahagsmál!! Það heyrast og sjást varla fréttir um annað, nema ef vera skyldi um fjöldamorð og ofbeldi gagnvart börnum. Eins og það sé eitthvað skárra...

Ég held að það sem við þurfum sé að HÆTTA að hugsa um peninga og fara að hugsa um eitthvað jákvæðara.

Yfir 30 manns eru á byrjendanámskeiði í Lindy Hoppi. Það eru yfir 30 manns sem fóru að hugsa um eitthvað annað en ömurleg efnahagsmál og ákváðu að eyða einu kvöldi í viku í eitthvað skemmtilegt og gefandi. Ég veit um nokkra aðila sem mættu taka sér þetta fólk til fyrirmyndar. Einn þeirra heitir Davíð Oddson og er yfirmaður peningamála á Íslandi.

Slakaðu á, Davíð, og dansaðu!

Á sama tíma og frú borgarstjóri segir að "nú þurfi að stíga á bremsuna, nokkuð laust, til þess að ekki þurfi að kippa í handbremsuna síðar" og  talar um "teikn um þrengingar í rekstri Reykjavíkurborgar", lýsir hún því yfir að tjörnin í Reykjavík verði að sjálfsögðu hreinsuð, jafnvel þótt það kosti einhverja peninga.

Vissulega er nauðsynlegt að hreinsa tjörnina af saurmengun. En ég minnist þess ekki að hafa nokkurn tímann heyrt frá borgarstjórn að "að sjálfsögðu verði að finna húsnæði handa heimilislausum" eða " að sjálfsögðu verði að redda fleiri félagslegum íbúðum í snatri, jafnvel þótt það kosti einhverja peninga" eða "að sjálfsögðu styrkjum við líknarsamtök sem gefa fátæku fólki mat".

Þegar eitthvað þarf að gera sem kemur fátæku fólki við þarf borgarstjórn að velta fyrir sér hverri krónu og virðist eiginlega sko ekki hafa efni á því. Þá þarf alltaf að stíga á bremsuna. En þegar þarf að hreinsa tjörn eða kaupa hús, ÞÁ eru allt í einu til peningar!

Eru til peningar eða eru ekki til peningar???

Hanna Birna og co. þurfa aðeins að endurhugsa forgangsröðina hjá sér núna.

	Fjármálin í forgang
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt