Gangandi vegfarendur.. púff!

Nú er mér hreinlega nóg boðið og sé mig knúna til að skrifa fáein orð um gangandi vegfarendur í Reykjavík. Það er kannski einmitt lag núna að ræða þessi mál, mitt í öllum átökunum sem allir eiga að vera í svona að vori til.  Þá er ég að tala um átak í fleirtölu. Ekki nóg með að maður eigi að hjóla í vinnuna (ég geri það reyndar og hef gaman af) heldur erum við nýbúin að hugsa um lífshlaupið og fengum þær upplýsingar að við ættum að hreyfa okkur í 30 mínútur á dag (er það ekki hálftími?).

Því miður verð ég að vera dálítið neikvæð í garð gangandi vegfarenda hér í bæ. Þrátt fyrir að mér finnist rétt að stjórnandi vélknúins ökutækis sé alltaf í órétti keyri hann á gangandi vegfaranda - það er ekki beinlínis jafnræði milli þeirra hvað hættu á áverkum varðar - þá skil ég vel hvers vegna það gerist öðru hverju.

Við kennum börnunum okkar eftirfarandi umferðarreglur frá unga aldri: 

• Að líta vel til beggja hliða og hlusta áður en þau fara yfir götuna.
• Að fara yfir götuna á þar til gerðum stöðum, s.s. gangbrautum og gangbrautarljósum, ef mögulegt er. Annars fara sérstaklega varlega.
• Að fara beint yfir götuna en ekki á ská.

Hvað gerist svo? Um leið og ægivaldi foreldranna sleppir og það hættir að vera spennandi að fá lögguna í heimsókn brýtur fólk allar þessar reglur. Og það oft gróflega. Fólk veður út á götuna bara einhversstaðar án þess að líta til hægri eða vinstri og finnst greinilega gott að ganga á götunni því oft er farið verulega á ská. Og það virðist vera alveg sama hvort á götunni séu bílar eða ekki!

Hvað veldur því að við þverbrjótum allar reglur sem við eyðum heilmiklum tíma í að troða inn í hausinn á börnunum? Og hvernig eigum við að útskýra það fyrir þeim að ÞAU eigi að fara eftir einhverjum reglum þegar FULLORÐNA FÓLKIÐ brýtur þær allar?

Ég tek það fram að ég er ekki að tala um alla sem ganga um götur og gangstéttir bæjarins en þetta virðist vera ansi stór hópur. Ansi stór og hættulegur.